Maël, de broer van Maïlys, was negen jaar oud toen zijn zus plots verhuisde om in te trekken bij Alexander D. "Dat was sowieso niet leuk voor mij. Mijn zus was mijn alles uiteindelijk. Het is verschrikkelijk als ze dan wegloopt, of meegepakt wordt eigenlijk."
In een periode dat Maïlys amper contact had met haar familie, stonden haar moeder en broertje eens urenlang aan haar woning te wachten. "Ik mocht wel naar binnen, maar mijn mama niet. Hij was zodanig groot, dat ik echt wel bang was van hem. Hij praatte niet veel tegen mij." Bij de feiten verloor de ondertussen bijna 15-jarige jongen niet enkel zijn zus, maar ook zijn grootouders.
Maël begon te huilen toen hij de begrafenis als verschrikkelijk omschreef. "Ik wil eigenlijk iets zeggen tegen hem. Ik zou willen dat hij kijkt naar mij. Hoe ik hier zit als 14-jarige jongen. Ik hoop echt fucking hard dat je het verdriet dat ik en mijn ouders hebben ook gewoon voelt." D. begon ook te snikken, maar bleef zoals tijdens het ganse proces naar beneden kijken.
